9/23/2008

MANIFIESTO DEL FORUM GALEGO DE POLÍTICA FEMINISTA EN EL 23 DE SEPTIEMBRE

Hacia dónde estamos mirando cuando ni siquiera en una fecha en que se conmemora el día internacional contra la trata de personas y la explotación sexual se percibe preocupación social ni se realizan manifestaciones solidarias y de repulsa ante estas situaciones?

Hacia dónde camina una sociedad que se llama del bienestar cuando en su seno existen un sinfín de vidas mayoritariamente de mujeres abocadas a la realización de una actividad que no han elegido, a la que son obligadas, que las denigra, las somete, las violenta y las estigmatiza?

Dónde está la igualdad entre mujeres y hombres cuando calles, plazas, clubes y pisos acogen la más absoluta desigualdad que pueda darse entre las personas?

Hasta cuándo puede soportar una sociedad democrática la compra-venta de mujeres exactamente como si de ganado se tratase?

Realmente, en las sociedades occidentales hemos abolido la esclavitud?

Cómo es posible que nos escudemos en la supuesta libre elección sin plantearnos que un numero importantísimo de mujeres se aferran en ocasiones a estrategias indeseadas de supervivencia?

Ser cómplices de estas situaciones con nuestro silencio nos convierte también en culpables de estos atropellos.

Renunciar a que una sola mujer, por determinadas circunstancias, por su procedencia o situación económica, por condiciones específicas o en aras de mal entendidas tradiciones o costumbres, disfrute de los derechos inalienables que todo ser humano merece, es el inicio de la pérdida de lo que tanto nos ha costado lograr.

Tolerar y entender que algunas mujeres pueden sufrir restricciones a su libre desarrollo personal, significa dar un paso atrás en el enorme esfuerzo realizado para conseguir la igualdad de derechos.

Mostremos por lo tanto nuestro rechazo firme e inequívoco para las prácticas y para quien las ejecuta y mantiene, que golpean, asesinan, mutilan, aíslan, denigran, esclavizan, cosifican y que despojan a las mujeres de cualquier punto del planeta de sus derechos más elementales.

Día Internacional contra la Explotación Sexual y la Trata de Personas

Para celebrar este día, reproducimos el texto de Amelia Valcárcel, Victoria Sau, Celia Amorós, Teresa Gisbert, Rosa Cobo, Inmaculada Montalbán y Alicia Miyares, que habla de prostitución, mujeres traficadas y explotación sexual

¿La prostitución es un modo de vida deseable?

A nadie le gusta hablar de la prostitución, ni tampoco que se haga visible en nuestras vidas. Sin embargo, muchas personas que no la contemplan en el horizonte de lo deseable para ellas mismas, no tienen reparos en manifestar que la prostitución pueda ser un modo de vida para "algunas" mujeres. Ahora bien, ¿es la prostitución una opción vital semejante a cualquier otro trabajo?

Ciertamente es un modo de vida para los "empresarios del sexo" que buscan la normalización legal y social de su dinero. Porque no deberíamos olvidar que la prostitución es el tercer negocio en beneficios y que una parte sustancial de este negocio reposa en la "economía criminal". Está comprobado que alrededor del mundo de la prostitución se produce un aumento del tráfico de drogas, la delincuencia y otros delitos. También la prostitución es el modo de vida de las mafias que trafican con mujeres.

Es un hecho que prostitución, trata y tráfico de mujeres están íntimamente relacionados. Los datos son persistentes y dan cuenta de cuál es el mapa de origen y social de esas mujeres: en España más del 90% de las mujeres dedicadas a la prostitución son inmigrantes en situación irregular; más de medio millón de mujeres y niñas son víctimas de este fenómeno. Este único dato, el volumen de tráfico de seres humanos, sirve para desbaratar cualquier pretensión de "honorabilidad" para traficantes y "empresarios del sexo". Hoy sabemos que sin tráfico de mujeres la prostitución en España no sería un negocio. Pocas son en el presente las mujeres españolas abocadas a la prostitución por vulnerabilidad o exclusión social. La realidad es que, cuando en una sociedad aumentan los espacios de igualdad y el nivel de vida, disminuye drásticamente el número de mujeres del propio país que se dedica a la prostitución.

Vulnerabilidad, marginación y pobreza son las causas que llevan a la prostitución, no sus consecuencias. La prostitución cursa con la feminización de la pobreza. Las mujeres del tercer mundo vienen a nuestros países por la pobreza de los suyos. Vienen al primer mundo, alentadas o engañadas por las mafias de traficantes, para mejorar su vida y, sin embargo, terminan dentro de la prostitución como horizonte vital. La mayoría no salen de ese mundo también por la pobreza, porque tienen que mantener y cuidar a su familia, porque tienen que pagar deudas a quienes las están explotando. Busquemos donde busquemos es el rostro de la pobreza y la indefensión lo que podemos ver en los de todas estas mujeres explotadas y traficadas.

¿Regularizar la prostitución las ayudaría? Holanda y Alemania que han optado por ello están comprobando que el tráfico y la prostitución clandestina se han intensificado. Por tanto, si lo que se quiere es ayudar a esas mujeres y no el volver respetables a las mafias, que no parece un objetivo serio de política alguna, lo que debe hacerse es realizar programas de inclusión social, abordar políticas de igualdad que frenen o eviten la vulnerabilidad, pobreza y marginación. Éste es el mundo real. Pero además, del hecho de que la prostitución exista, no se sigue que tenga que seguir existiendo.

Vayamos al mejor de los mundos posibles: puede argumentarse que en un mundo ideal, sin explotación, sin tráfico, algunas mujeres podrían libremente querer prostituirse. Por ahora ese mundo no existe ni lleva visos. Pero aún si se llegara a tan improbable marco, habría que recordar que no siempre el consentimiento legitima una práctica, ni mucho menos la convierte en un trabajo. Las mafias, pero también algunas personas bienintencionadas, insisten mucho en la vinculación de consentimiento y trabajo. No está de más recordar que eso es una falacia. Nunca que un modo de vida sea elegido supone que ese modo de vida sea automáticamente deseable.

¿Puede, por ejemplo, un individuo libre desear ser esclavo? No podemos descartarlo. ¿Convierte eso a la esclavitud en una práctica recomendable? Seguro que no. La esclavitud fue abolida y cuando esto sucedió muchos esclavos lloraron. No siempre consentir o incluso querer legitima lo que se hace ni a quién lo hace. El consentimiento no convierte en trabajos a una gran variedad de actividades. La prostitución no es ningún buen modelo de relación laboral, ni de relación entre hombres y mujeres. Si incluso lo tomáramos, por un instante, en serio ¿qué modelo de relación laboral sería? Uno que colisionaría frontalmente con nuestra normativa en materia de derechos laborales.

¿Habría que aceptar este trabajo cuando no apareciera uno preferido en primer lugar? ¿Tendría cursos de formación y reciclaje? Estas preguntas pueden provocar hasta una sonrisa, sin embargo, son severas y pertinentes. Los trabajos son así. Hay un estigma y nadie puede negarlo, pero cualquier regulación enviaría a la sociedad un mensaje equivocado, porque contendría una dimensión pedagógica. La ley educa a la ciudadanía. ¿Deseamos educar a nuestras hijas e hijos en que la prostitución es una actividad aceptable? ¿Deseamos transmitirles que comprar o venderse es un modelo pertinente de relación entre los sexos? ¿Podemos desear esto y a la vez mantener la noción mínima de ciudadanía e igualdad?

Este breve repaso nos lleva a compartir las conclusiones del informe propuesto por la Comisión Mixta Congreso-Senado de los Derechos de la Mujer. Parece bastante acertado y prudente que esa Comisión, que ha escuchado todos los argumentos y oído todas las posiciones, se haya decantado por rechazar que la prostitución sea un modo de vida deseable y aceptable.

Fuente: El País 21.05.2007



8/26/2008

A XUNTA APROBA O DECRETO QUE REGULA OS BANCOS DE TEMPO E OS PLANS DE PROGRAMACIÓN DO TEMPO DA CIDADE PARA PROPICIAR A CONCILIACIÓN

O Consello da Xunta de Galicia aprobou o decreto que establece a promoción autonómica das medidas municipais para facilitar a conciliación da vida persoal, familiar e laboral das persoas traballadoras. Tal e como se recolle na Lei do traballo en igualdade das mulleres de Galicia, o obxectivo final desta iniciativa é acadar a corresponsabilidade entre homes e mulleres.

Neste sentido, un dos aspectos máis innovadores é o establecemento dos bancos de tempo e dos plans de programación do tempo da cidade, medidas que xestionarán os concellos coa colaboración da Xunta de Galicia. A súa función será contribuír á mellora da conciliación de vida familiar e laboral.

Estas iniciativas nutriranse de redes comunitarias de apoio á conciliación ou, en casos excepcionais, de persoal municipal ou contratado para o efecto. Entre os seus cometidos prioritarios estará o de facilitar o descanso de quen coida persoas dependentes.

Bancos de tempo

Os bancos de tempo facilitaranlles ás persoas empadroadas no correspondente concello a conciliación da súa vida persoal, laboral e familiar. As súas prestacións articularanse a través dun sistema de intercambio destinado a subministrar servizos e coñecementos entre as persoas dun contorno dado, cuxa medida é a hora de tempo.

Para o seu funcionamento elaborarase e xestionarase unha base de datos co fin de arquivar e actualizar os datos das persoas asociadas. Tamén se levará un rexistro en que se recolla toda a información necesaria (enderezo, tempos dispoñibles, actividade que se demanda e actividade que se oferta) para realizar os intercambios e avaliar a súa

efectividade. Os servizos ofertados e demandados estarán relacionados, entre outros posibles, coas seguintes actividades:

Realización de tarefas relacionadas co manexo das novas tecnoloxías

Axuda coas tarefas escolares.

Realización de tarefas domésticas ou das relacionadas coa subministración doméstica ou reparacións domésticas.

Axuda para a realización de xestións de índole administrativa.

Acompañamento en actividades relacionadas co tempo de lecer.

Plans de programación do tempo da cidade

A súa función será coordinar os horarios da cidade coas exixencias persoais, familiares e laborais da cidadanía. Para iso estableceranse mecanismos que proporcionen a coordinación dos horarios de apertura e peche de oficinas públicas, comercios, e servizos públicos ou privados con atención ao público, incluíndo actividades culturais, bibliotecas, espectáculos e transportes.

Tamén se constituirá a Mesa de Concertación do Plan de Programación do Tempo da Cidade. Neste organismo participarán, como mínimo, as administracións públicas, as asociacións de mulleres, as asociacións de consumidores e usuarios, os sindicatos máis representativos, as asociacións empresariais, as asociacións de profesionais da agricultura, do artesanado ou do comercio, as asociacións de nais e pais do alumnado dos centros educativos e as asociacións veciñais do concello ou concellos implicados.

Esta mesa de concertación será a encargada de recoller as propostas dos seus integrantes e, se é o caso, de particulares, para coñecer as necesidades de horarios da cidadanía. Outro dos seus principais cometidos será o de vixiar o cumprimento dos compromisos asumidos sobre horarios da cidade, e dar conta cada ano das xestións realizadas ante o pleno de cada concello implicado no plan.

Entidades beneficiarias

Poderán ser beneficiarios da promoción autonómica de medidas municipais de conciliación os concellos, individualmente ou asociados entre eles. Non obstante, a xestión destas medidas poderase realizar de maneira directa ou a través de entidades públicas ou privadas, sempre que dispoñan de capacidade técnica para a súa execución.

No caso de que a xestión das medidas se realice a través de entidades privadas terán preferencia os concellos que conten coa colaboración de entidades sen ánimo de lucro que radiquen no seu ámbito de desenvolvemento.

Tipos de axudas de promoción autonómica

As medidas municipais de conciliación que cumpran os requisitos establecidos neste decreto, unha vez rexistradas, poderán ser susceptibles de acceder aos seguintes tipos de axudas que establecerá o departamento competente en materia de traballo:

a) Subvencións aos bancos de tempo para contratación de persoal xestor, adquisición e mantemento dos activos mobiliarios, coordinación e cooperación.

b) Contratación de persoal para facilitar o descanso a persoas con dependentes baixo o seu coidado.

c) Subvencións aos plans de programación do tempo da cidade para cubrir custos sociais do persoal propio, compensación da persoa responsable do plan, gastos das convocatorias da mesa de concertación e fondo de manobra para axudas directas aos suxeitos privados que asumiran compromisos sobre horarios da cidade.

d) Subvencións a outras actuacións que poidan ter a consideración de medidas municipais de conciliación, de acordo co decreto

Ademais, as contías que se recollan nas subvencións veranse incrementadas no caso de que o concello ou os concellos implanten un Plan Local de Conciliación, que é o conxunto coordinado de medidas adoptadas por un concello coa finalidade de facilitar a conciliación da vida persoal, laboral e familiar das persoas traballadoras.

O asesoramento autonómico

A promoción autonómica comprende, ademais, o asesoramento aos concellos para a elaboración e para a aplicación de medidas municipais de conciliación. As solicitudes de asesoramento serán tramitadas pola unidade administrativa de igualdade do departamento da Administración autonómica competente en materia de traballo, que convocará a persoa designada polo departamento da Administración autonómica competente en materia de igualdade para valoralo.

Para realizar estas funcións tamén se prevé a creación dunha comisión de expertos en conciliación. Tratarase dunha lista de persoas de recoñecido prestixio nos respectivos campos de coñecemento existentes en materia de igualdade, como a socioloxía, a economía, o dereito, a igualdade de oportunidades ou a comunicación social.

7/31/2008

Redes de mujeres

Desde que hemos instalado en nuestro blog el contador de visitas, estamos abrumadas por la cantidad de personas que acceden a él. Sin duda, Internet es una herramienta fundamental para el establecimiento y consolidación de redes de mujeres.

Como sabéis, los blog tienen la gran ventaja de la interactividad: permiten dejar constancia de vuestros comentarios y de vuestro paso por esta página. Os pedimos, por tanto, que cualquier reflexión, idea, propuesta o noticia que queráis compartir con nosotras la dejéis reflejada en el blog. De este modo, podremos tejer nuevas redes feministas en la blogosfera.

Podéis también contactar con nosotras en forumfeministagalicia@hotmail.com

7/28/2008

O FEMINISMO É XUSTIZA

A directiva do Forum Galego de Política Feminista estará de vacacións durante o mes de agosto. Sen embargo, as demandas do movemento feminista, as nosas demandas, non pechan por vacacións:

Porque é de xustiza que as mulleres obteñan o mesmo salario por traballos de igual valor.

Porque é de xustiza abortar con seguridade e cunha lei progresista e respectuosa cos nosos corpos.

Porque é de xustiza que non se comercie coas mulleres e as sociedades camiñen cara a abolición da prostitución.

Porque é de xustiza denunciar que os símbolos relixiosos que implican a subordinación das mulleres deben desaparecer.

Porque é de xustiza corresponsabilizarse das tarefas do coidado e desasignalas en exclusividade ás mulleres.

Porque é de xustiza traballar a prol das mulleres en situacións de maior vulnerabilidade social.

Porque é de xustiza loitar por un futuro en igualdade para as nenas e as mozas.

Porque é de xustiza que poñamos en marcha tódolos mecanismos para rematar coa violencia machista para que non haxa nin unha vítima máis.

Porque é de xustiza que a xustiza asuma que un maltratador, un acosador ou un violador son sempre e en todo caso, delincuentes.

Porque é de xustiza non esixir ás mulleres heroicidades que poñan en perigo as súas vidas ante calquera agresión.

Porque é de xustiza defender que cando as mulleres din non, non queren dicir que sí.

Porque é de xustiza axudar a unha nai maltratada a protexer á súa filla, grazas, Ana Míguez.

Porque este verán, coma tódolos veráns, o movemento feminista traballa arreo para ampliar os horizontes da democracia e implementar de forma efectiva o principio de igualdade. A nosa loita nunca murcha e sempre agroma, a pesares das inclemencias e dos atrancos, do pedrizo e da mala herba. A nosa loita é de xustiza.

7/25/2008

A XUNTA APROBA O DECRETO POLO QUE SE REGULA O CONSELLO GALEGO DE PARTICIPACIÓN DAS MULLERES NO ÁMBITO DO EMPREGO E AS RELACIÓNS LABORAIS

Entre as súas funcións están a de propor medidas relacionadas coa igualdade de oportunidades entre homes e mulleres, elaborar estudos no eido do emprego e as relacións laborais e difundir os valores da igualdade para erradicar a discriminación

O pleno deste órgano estará composto por representantes da Xunta de Galicia, da Confederación de Empresarios de Galicia, dos sindicatos máis

representativos da comunidade e das asociacións de mulleres

O Consello fomentará a erradicación dos riscos derivados das condicións de traballo que poidan afectar negativamente ao embarazo, ao parto e á lactación natural

O decreto habilita unha liña de subvencións a empresas de ata o 50% do custo de adaptación dos postos de traballo para reducir os riscos para as traballadoras embarazadas, que teñan dado a luz ou que estean en período de lactación

As subvencións poderán acadar o 75% cando a empresa non supere un volume de facturación de 600.000 euros anuais ou cando concorran especiais motivos de fomento do emprego feminino

O Consello da Xunta de Galicia deu hoxe luz verde ao decreto polo que se regula o Consello Galego de Participación das Mulleres no ámbito do Emprego e das Relacións Laborais. Este órgano, de carácter administrativo, consultivo e de participación, servirá para axilizar e intensificar o diálogo entre as representantes dos colectivos femininos e a Xunta de Galicia.

Entre as súas principais funcións, precisamente, está a interlocución coa Xunta de Galicia a través dos departamentos competentes en materia de traballo e de igualdade. Desde esta posición, o Consello Galego de Participación das Mulleres no ámbito do Emprego e das Relacións Laborais proporá a adopción de medidas relacionadas coa igualdade de oportunidades entre homes e mulleres e elaborará estudos, informes ou consultas no seu eido de actuación.

Outro dos seus obxectivos primordiais será o de difundir os valores da igualdade de oportunidades e a defensa dos dereitos e intereses das mulleres para erradicar a discriminación no ámbito do emprego e das relacións laborais. A posta en marcha deste órgano responde á necesidade de crear as estruturas precisas para aplicar o principio de transversalidade de xénero en todas as políticas públicas.

Poderá solicitar a adhesión ao Consello Galego de Participación das Mulleres calquera asociación con implantación no ámbito galego, legalmente constituída e representativa dos intereses das mulleres. Os seus estatutos deben recoller, tamén, que entre os seus principais cometidos se atope a consecución da igualdade de oportunidades entre homes e mulleres e a erradicación de toda discriminación por razón de sexo no eido do emprego e as relacións laborais.

Órganos de funcionamento

O Consello Galego de Participación das Mulleres no ámbito do Emprego e as Relacións Laborais terá unha presidencia, unha vicepresidencia e un pleno, ademais dunha comisión permanente e outras comisións. A presidencia do órgano corresponderalle á persoa titular do departamento da Administración autonómica con competencias en materia de traballo, ou á persoa en que delegue. Unha das súas funcións específicas será a de representar institucionalmente o consello. Pola súa banda a Vicepresidencia recaerá na persoa que represente a titularidade do departamento da Administración autonómica con competencias en materia de igualdade.

O pleno, pola súa banda, estará composto pola Presidencia e a Vicepresidencia e por seis mulleres representantes dos departamentos da Administración autonómica competentes en materia de traballo e igualdade, seis mulleres dos sindicatos más representativos da comunidade autónoma, seis representantes das Confederación de Empresarios de Galicia e dúas mulleres representantes de cada unha das asociacións adheridas ao consello. O nivel de representatividade será do 25% para cada unha das catro partes presentes no pleno.

Medidas para a integración da igualdade nas políticas preventivas

Entre as medidas concretas que recolle o decreto polo que se regula o Consello Galego de Participación das Mulleres está a de fomentar a erradicación, na súa orixe, dos riscos derivados das condicións de traballo que poidan afectar negativamente o embarazo, o parto e a lactación natural.

Para isto, o departamento da Administración autonómica competente en materia de traballo fomentará a formación, a información e a sensibilización das empresas e das traballadoras e traballadores. Con idéntica finalidade subvencionará o custo empresarial de adaptación dos postos de traballo con riscos para as traballadoras embarazadas, que teñan dado a luz ou que estean en período de lactación, cando esa adaptación os elimine totalmente ou os reduza de maneira significativa.

O importe das subvención poderá ser de ata o 50% do custo empresarial total e poderá chegar ao 75% cando a empresa non supere un volume de negocios en contía de 600.000 euros brutos anuais, ou cando concorran especiais motivos de fomento do emprego feminino.

7/16/2008

URGENTE: AUTO DE LIBERTAD PROVISIONAL CONTRA ANA MÍGUEZ, PRESIDENTA DE ALECRÍN

CONVOCATORIA RUEDA DE PRENSA

Jueves 17 de Julio de 2008

11:30 horas

C/ Almagro nº 28 - (Salón de Actos)


LAS ORGANIZACIONES DE MUJERES FEMINISTAS, CONVOCAN A TODOS LOS MEDIOS DE COMUNICACIÓN PARA INFORMAR A LA OPINIÓN PÚBLICA SOBRE LOS GRAVES SUCESOS QUE ESTÁN ACONTECIENDO DEBIDO A LAS CAMPAÑAS DESATADAS POR DETERMINADOS SECTORES DE LA SOCIEDAD, ENTRE LOS QUE CABE DESTACAR A LOS PROPIOS AGRESORES DE MUJERES, ORGANIZADOS; QUE NO DUDAN EN UTILIZAR EL INEXISTENTE, SÍNDROME DE ALINEACIÓN PARENTAL (SAP) PARA ENCUBRIR LA VIOLENCIA DE TODO ORDEN QUE EJERCEN CON IMPUNIDAD CONTRA LOS/AS HIJOS/AS COMUNES Y LAS MUJERES.

LA CONTRA OFENSIVA A LA QUE NOS ESTAMOS REFIRIENDO HA DADO LUGAR A UN AUMENTO SUSTANCIAL DE LA CONFLICTIVIDAD JUDICIAL, Y A CONFUNDIR A CIERTOS JUECES Y ALGUNOS OPERADORES JURÍDICOS, IMPIDIÉNDOLES DETECTAR QUE LOS MALTRATADORES, EXTORSIONAN, AMEDRENTAN, CHANTAJEAN, HUMILLAN, ATERRORIZAN Y ASESINAN A LAS MUJERES Y ALGUNOS DE SUS HIJOS/AS TANTO SI, LAS MUJERES DENUNCIAN COMO SI NO.

ANTE UNA SITUACIÓN REGRESIVA, INJUSTA Y DESESPERANTE SURGE DE REPENTE EL ANUNCIO DE QUE EL JUZGADO DE 1ª INSTANCIA E INSTRUCCIÓN DE CANGAS DE MORRAZO HA DICTADO UN AUTO DE LIBERTAD PROVISIONAL CONTRA ANA Mª DOLORES MINGUEZ VIGO, PRESIDENTA DE LA ASOCIACIÓN ALECRÍN, CONDICIONADO A QUE EN EL PLAZO DE 3 DÍAS MANIFIESTE EL PARADERO DE LA MENOR. ESTA ACCIÓN JUDICIAL CONTRASTA NOTORIAMENTE CON LA BENEVOLENCIA QUE LOS JUZGADOS EMPLEAN CUANDO EL ACUSADO POR LOS MISMOS DELITOS ES UN VARÓN.

EN LA RUEDA DE PRENSA SE ENTREGARÁ MÁS DOCUMENTACIÓN, E INFORMACIÓN CONCERNIENTE A ESTE CASO Y TAMBIÉN LO ACTUADO POR LA JUSTICIA Y EL EQUIPO PSICOSOCIAL EN LOS CRÍMENES DE ALOVERA.

Federación de Asociaciones de Mujeres Separadas y Divorciadas, Presidenta Ana Mª Pérez del Campo Noriega

Federación de Mujeres Progresistas, Presidenta Yolanda Besteiro

Fundación Mujeres, Presidenta Marisa Soleto

Asociación Mujeres Juristas Themis, Presidenta Altamira Gonzalo

Comisión para la Investigación de Malos Tratos, Presidenta Consuelo Abril

Coordinadora del Lloby Europeo de Mujeres, Presidenta Marta Ortiz

Consejo de las Mujeres del Municipio de Madrid, Presidenta Lourdes Hernández

Crecer Sin Violencia, Presidenta Rosa Méndez

Asociación Vivir sin Violencia de Género, Presidenta Lola Aguilar

Forum de Políticas Feministas, Presidenta de Madrid Teresa Nevado

Forum Galego de Política Feminista, Presidenta Paloma Rodríguez

Forum de Política Feminista, Presidenta Nina Infante

7/01/2008

El feminismo y sus tiempos, carta abierta a Montse Boix del Forum Galego de Política Feminista

En relación al texto escrito por nuestra amiga Montse Boix y que puede consultarse en www.mujeresenred.net o en su blog http://montserratboix.nireblog.com, el Forum Galego de Política Feminista ha escrito el siguiente documento:


El feminismo y sus tiempos

El avance del feminismo es hoy imparable y a ello ha contribuido de forma notable la posibilidad de transmisión de pensamiento, de comunicación entre feministas, de apertura de espacios para el debate y el enriquecimiento de estos. Gracias Montserrat Boix por ser una de las más decididas internautas feministas y por abrir senderos y autopistas de comunicación entre nosotras. Por esto siempre es un placer y casi una obligación la atenta lectura de la página Mujeres en Red pues constantemente indaga sobre cuestiones que son del máximo interés para continuar y agrandar el camino.

En esta ocasión el debate planteado en la página comienza hablando del feminismo y de su tiempo como si éste fuera uniforme para todas las personas que participamos de esta ideología rompedora con la estructura patriarcal secularmente establecida o como si esta uniformidad fuese lo idóneo.

El tiempo del feminismo se ha iniciado hace ya unos siglos pero es un tiempo vivo, cambiante, y hoy, es un tiempo en ebullición. Los retos políticos que hoy se plantean están magníficamente plasmados en el artículo de M. Boix y aún podríamos añadir algunos más: las pensiones de viudedad, los permisos de paternidad, la ruptura definitiva del techo de cristal, la prostitución…

Muchos temas, viejos y nuevos, ante los que el tiempo de feminismo debe responder, ante los que las respuestas no son únicas y ante los que el debate hoy es imprescindible.

Un debate en el que tienen cabida las listas, las optimistas, las creativas, las que suman, y también todas las demás; un debate y un tiempo de feminismo que es para todas e incluso para algunos. Haces referencia, Montse, a dos obras en el título de tu texto: una de ellas es probablemente uno de los textos de teoría feminista más relevantes en lengua española, y la otra una obra de divulgación que ha contribuido en gran medida a explicar y difundir el feminismo entre personas que, sin esta lectura, no habrían llegado a él. No sólo no podemos decir que ya no es tiempo de feminismo, sino que lo es más que nunca, en la medida en que sus conceptos, debates y propuestas ideológicas se encuentran en el centro mismo de las políticas públicas. Desde el feminismo sabemos respetar la obra de otras mujeres, visibilizarla cuando ha sido ocultada, y otorgarle el valor que merece cuando en ocasiones se ha pretendido su minusvaloración.

Y este tiempo de feminismo articulado, impulsado y divulgado por algunas de nuestras grandes maestras nos ha traído importantes conquistas, entre ellas contar con un gobierno en que las ministras no son ya una “rara avis” sino la muestra de la existencia de mujeres competentes y capaces. Nos ha traído incluso una ministra de igualdad de la cual todas nosotras esperamos que lleve el feminismo a los más altos niveles de decisión política, que lo hará sin duda porque quiere, porque puede, porque ocupa el espacio que le corresponde y porque está rodeada y arropada por quienes de entre todas las feministas poseen la mayor capacidad, la mayor cualificación, la mayor trascendencia ideológica y también una buena dosis de generosidad y de compromiso.

Es el tiempo de feminismo con mayúsculas en el que todas debemos enredarnos, un tiempo de celias, de nurias, de rosas, de luisas, de las unas y también, por qué no, de las otras y por supuesto de las avezadas y de las principiantes porque el feminismo incluye y no excluye, suma y multiplica y su tiempo es el mejor legado para el futuro.

6/17/2008

El teléfono, la miembra y la igualdad de las Mujeres, por Rosa Cobo

Recientemente, la ministra de Igualdad, Bibiana Aído, compareció ante la Comisión de Igualdad del Congreso para exponer las líneas políticas generales de su departamento. En esa comparecencia propuso medidas concretas sobre violencia de género, empleo, corresponsabilidad y conciliación. Sin embargo, los medios eligieron hablar primero de un teléfono ‘para canalizar la agresividad de los maltratadores’ –palabras que aparecieron en diversos medios, pero que no fueron pronunciadas por la ministra de Igualdad- y después, sobre la pertinencia semántica del uso de la palabra miembras. Hay que subrayar que la elección de esta medida como titular de prensa, radio y televisión se realizó selectivamente frente a la batería de propuestas políticas concretas que aparecían explícitamente en la comparecencia. Sin embargo, lo relevante no es el titular casi unánime que los medios han elegido para resumir las medidas políticas del ministerio de Igualdad. Lo relevante es lo que se esconde tras esa sesgada elección de los titulares.

Lo voy a decir de otra forma: esta elección arbitraria, -que no inocente-, esconde un subtexto, que ha sido en buena medida intencionadamente ocultado por estas dos cuestiones secundarias. El subtexto oculto es la dificultad que tienen un sector de la sociedad y una buena parte de los medios de comunicación, para aceptar que esa estructura social que obstaculiza el acceso de las mujeres a los recursos y al poder ha comenzado a resquebrajarse. Lo que se ha cuestionado, en realidad, no ha sido esa medida política que propuso la ministra de Igualdad ni tampoco el uso del término miembras. Lo que se ha puesto encima de la mesa han sido las resistencias que suscita cualquier proyecto político que incorpora la igualdad de género como uno de los elementos centrales de la agenda política.

Sin embargo, la discriminación de las mujeres tiene indicadores y datos rotundos que no se pueden maquillar ni esconder. Y esos indicadores –y voy a citar sólo algunos- señalan que las posiciones jerárquicas superiores de los distintos medios de comunicación están ocupadas por varones, que la tasa de paro femenina casi duplica a la masculina, que los abandonos del mercado laboral por necesidades familiares son realizados abrumadoramente por mujeres (94%), que los varones apenas se responsabilizan de las tareas domésticas y de cuidados, que los colegios e institutos mayoritariamente están dirigidos por varones y sin embargo, la mayoría de su profesorado es femenino, que de cada diez personas que se encuentran en nuestro país por debajo del umbral de la pobreza algo más de siete son mujeres, que las condiciones de empleo de las mujeres son mucho más precarias que las de los varones… Estos datos nos muestran una realidad social que es necesario cambiar. Cualquier proyecto político que tenga la igualdad como seña de identidad no puede soslayar la desigualdad de género. Sin embargo, introducir la agenda política de las mujeres, pese a la contundencia de los datos de discriminación, no es fácil. La cuestión central, tal y como ya sostuvo el filósofo cartesiano François Poullain de la Barre a finales del siglo XVII, es que los varones son juez y parte. ¿Cómo asumir propuestas políticas de igualdad cuando eso implica debilitar una parte de los privilegios domésticos y políticos de los varones?

Las demandas políticas de las mujeres, representadas desde hace tres siglos por el feminismo, han sido sometidas por las élites políticas, mediáticas y culturales masculinas a los dos mecanismos más rotundos de control social: el silencio y el ridículo. Ambos han sido las primeras herramientas para desactivar las vindicaciones políticas de las mujeres. Ahora se han elegido las dos estrategias: la ridiculización de una medida política junto con una elección léxica más o menos correcta de un lado, y el silenciamiento de las otras medidas políticas, del otro. Tras esos inusuales debates mediáticos y el uso de esos mecanismos de sanción social se esconde el profundo temor que ciertos sectores sociales y medios de comunicación tienen a los cambios sociales. A lo largo de las últimas décadas se han producido transformaciones sociales de fondo tanto en las realidades sociales que regulan la vida de los individuos como en el imaginario colectivo. Estas transformaciones han modificado sustancialmente las formas de pensar y de vivir de muchas mujeres y la consecuencia de todo ello es que se resiente el entramado social y simbólico sobre el que reposan nuestras sociedades. Ante estos cambios, el pensamiento conservador se siente con legitimidad y con razones para reclamar la vigencia del viejo mundo. Pero lo cierto es que las mujeres no quieren vivir en la jaula patriarcal. Otro mundo es posible y las mujeres quieren vivirlo.

Rosa Cobo es profesora titular de Sociología de la Universidad de A Coruña y directora del Máster sobre Género y Políticas de Igualdad de la misma universidad.

5/22/2008

ANA SÁNCHEZ BELLO, MEMBRA DO CONSELLO DO SERVIZO GALEGO DE IGUALDADE


A nosa amiga e Vicepresidenta Ana Sánchez Bello ven de ser nomeada Vogal do Consello do Servizo Galego de Igualdade. Tanto Ana Sánchez coma as outras persoas designadas son descritas do seguinte xeito no DOGA:
"Todas elas incorporan no seu traballo a perspectiva de xénero, pero tamén outras igualmente necesarias para o traballo a prol dunha sociedade máis igualitaria e sustentable como a ecolóxica e o apoio aos movementos sociais. Son tamén persoas referentes noutros organismos e organizacións e, por tanto, interlocutoras de privilexio da Administración galega coa sociedade civil."
Pola nosa banda, engadimos o noso coñecemento do seu bó facer e profesionalidade e felicitámola agarimosamente

5/15/2008

ROSA COBO, SOCIA FUNDADORA DEL FORUM, ASESORA DE LA MINISTRA DE IGUALDAD

Nuestra compañera y amiga Rosa Cobo será en breve nombrada asesora en igualdad de género de la Ministra de Igualdad.

Desde el Forum, queremos darle la enhorabuena y mostrarle nuestra más cariñosa gratitud por todos estos años en los que ha trabajado desde, por y para el movimiento feminista, y que se ven recompensados en este nuevo cargo.

La tarea a la que se enfrentará a partir de ahora será ardua y costosa, pero sumamente gratificante para quien ha dedicado una parte sustancial de su vida a la lucha de las mujeres.

Nos sentimos orgullosas y satisfechas de haber compartido con ella muchos momentos, y la animamos a trabajar en esta nueva etapa profesional con la convicción, el entusiasmo y la entrega con que siempre lo ha hecho.

2/04/2008

Algunhas imaxes das nosas compañeiras intervindo nas I Xornadas de Formación "Igualdade e Democracia paritaria", celebradas en Lalín (Pontevedra).












A Lei de Traballo en Igualdade das Mulleres de Galicia, recentemente galardoada polos premios "Trámite Parlamentario" pode ser consultada na súa totalidade no seguinte enlace:

http://traballo.xunta.es/Lei_2007_2_Igualdade-ga.pdf

Non vos perdades o seu preámbulo, xa que é un texto sen desperdizo polos seus contidos e fundamentos profundamente feministas.




















A presidenta do Forum, Paloma Rodríguez, participou como poñente nas I Xornadas "Igualdade e democracia paritaria", celebradas en Lalín os días 12 e 13 de novembro de 2007. Interviu na mesa redonda adicada á paridade no ámbito local. Nestas xornadas contouse coa presencia tamén coma poñentes, das membras fundadoras do Forum María Debén e Rosa Cobo; esta última explicou os fundamentos teóricos dos conceptos de democracia e paridade. A conferencia de clausura estivo a cargo de Soledad Murillo.

2/02/2008

PREMIO Á LEI DO TRABALLO EN IGUALDADE DAS MULLERES DE GALICIA. NORABOA Á CONSELLERÍA DE TRABALLO E A TÓDALAS MULLERES GALEGAS

Santiago, 31 de xaneiro de 2008.- A Consellería de Traballo vén de ser galardoada polos VI Premios Trámite Parlamentario no apartado correspondente ás Comunidades Autónomas no eido da promoción do Emprego. Este certame, que distingue as mellores iniciativas políticas de cada exercicio, seleccionou a Lei do Traballo en Igualdade das Mulleres de Galicia como o mellor proxecto autonómico no ámbito laboral.

Os outros proxectos galardoados neste terreo foron un informe sobre a situación das mulleres con discapacidade na Unión Europea, no apartado de Parlamento Europeo; unha proposición non de lei sobre a discapacidade, autonomía persoal e situacións de dependencia, no apartado de Cortes Xerais; e un programa de integración sociolaboral de persoas con discapacidade do Concello de Pozuelo de Alarcón, no apartado de Corporacións Locais.

A Lei do Traballo en Igualdade das Mulleres de Galicia constitúe un ambicioso texto legal, pioneiro entre as CCAA, que ten por obxectivo conseguir que as traballadoras teñan as mesmas oportunidades que os seus compañeiros masculinos de forma real e efectiva. A Consellería de Traballo, baixo a dirección de Ricardo Varela, abordou esta normativa en permanente comunicación cos axentes sociais, laborais e económicos da Comunidade galega. O resultado é un texto consensuado no que se tiveron en conta as demandas de asociacións, así como consideracións dos sindicatos e organismos de representación empresarial e que suporá unha operación política que favorecerá o crecemento do noso país.

A Lei de Traballo en Igualdade das mulleres de Galicia establece a transversalidade no exercicio nas políticas de emprego e relacións laborais, que exercerá o departamento da Administración autonómica con competencias na área de traballo, coa colaboración co correspondente en materia de igualdade.

Trátase dun texto legal que afronta a desigualdade da muller no ámbito laboral de forma estrutural, de tal maneira que establece medidas para favorecer o seu acceso ao emprego en condicións de igualdade, a través dun plan de emprego feminino; crea unha unidade administrativa sobre igualdade dentro do departamento da Administración autonómica competente en materia de traballo; fomenta a promoción profesional da muller a través do impulso de plans de igualdade nas empresas e coa creación da Marca Galega de Excelencia en Igualdade; establece canles de participación das asociacións de mulleres nas políticas laborais; articula o seguimento da negociación colectiva, para evitar cláusulas discriminatorias; ten en conta de forma específica as necesidades de formación das desempregadas, e concretamente as dos sectores agrogandeiro e pesqueiro; e tamén fai fincapé na necesidade de fomentar a corresponsabilidade nos eidos laboral, persoal e familiar, co apoio á vertebración de plans de programación de tempo e de bancos de tempo nos distintos municipios.